περικωκύω

Α

(ποιητ. τ.) κλαίω, θρηνώ με κραυγές και ολολυγμούς γύρω από κάποιον ή κάτι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + κωκύω «κραυγάζω με οδύνη, θρηνώ»].